Streetworking - czyli o pracy na ulicy.



źródło: http://mops.czestochowa.pl/mops2/wp-content/gallery/streetworking/1m.jpg




Streetworking - czyli o pracy na ulicy. 
 
   Czym jest streetworking? 😱 Czym zajmuje się osoba pracująca w taki sposób? 😎 Gdzie najczęściej pracują tego typu osoby? 😎 O tym krótko dowiesz się w tym poście. 💖


Streetworking, inaczej nazywany pracą na ulicy, jest jedną z metod pracy outreach work. Out oznacza dosłownie - na zewnątrz, z kolei reach - docieranie, work to po prostu praca. Działania tego typu oznaczają pracę na zewnątrz, poza instytucjami, to po prostu udanie się do potrzebującego i udzielenie mu pomocy. Celem jest dotrzeć do osób przebywających w środowisku zdemoralizowanym. Istotą tejże metody jest fakt, iż skoro osoby potrzebujące wsparcia nie chcą przyjść do instytucji, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie, to specjaliści jako pierwsi wyciągają do nich rękę i przychodzą do ich miejsca zamieszkania, pracy, czy po prostu miejsca, gdzie spędzają najwięcej czasu.

Innymi określeniami tego typu metody są również: socjalna praca uliczna, animacja środowiskowa, praca w środowisku docelowym, pedagogika podwórkowa, metoda dotarcia z zewnątrz (Dec, 2012, za: Dec, Pietrowska, 2019).
To pewnego rodzaju forma edukacyjna, pomocowa, reintegracyjna, o charakterze profilaktycznym Bielecka, 2014, za: Dec - Pietrowska, 2019). 💥
Pracując w środowisku społecznym, gdzie miejsce siedziby działalności placówki nie jest określone, nie jest konieczne, by rejestrować oraz ujawniać własne dane. Nie trzeba także spełniać wielu innych wymogów, mających charakter formalny placówek udzielających świadczeń mających na celu pomoc innym. To pewna innowacyjna metoda pomocy obejmująca osoby, które nie mają zdolności by zostać objętymi formalną metodą pomocową. 😊
Pracując metodą streetworkingu można wziąć pod uwagę trzy formy pracy z potrzebującymi, a są to:

  1. praca indywidualna
  2. praca grupowa
  3. praca metoda organizowania środowiska - na podobnej zasadzie jak praca socjalna

Streetworking wywodzi się z filozofii dotyczącej redukcji szkód. Jego istotą jest zmniejszać negatywne skutki podejmowanych działań, zachowań, wyborów i konsekwencji, przez osoby zdemoralizowane.
Ten rodzaj filozofii zakłada, że nie można przewidzieć wszystkich negatywnych skutków podejmowanych działań. Dlatego też jedynym wyjściem jest spróbować podjąć takie próby, działania i środki zaradcze, które pozwolą zminimalizować jedynie negatywne skutki. 💣

Streetworking dotyczy przede wszystkim osób, które zostały wykluczone ze środowiska społecznego, są dyskryminowane, wyróżniają się, czy po prostu nie zachowują się zgodnie z obowiązującymi normami społecznymi, oraz nie zachowują norm obowiązujących w danej kulturze, także tych związanych ze sferą seksualną. To często prowadzi do negatywnych zachowań w stosunku do takich osób, uważani są za osoby niemoralne, ich zachowanie jest nieakceptowane, potępiane, uznawane za niestosowne.

Gdzie najczęściej pracują osoby zajmujące się streetworkingiem?
Najczęściej pracują w:

👉agencjach towarzyskich

👉trasach dojazdowych

👉ulicach, w bramach ulic

👉dyskotekach, klubach nocnych

👉klubach dla osób nieheteroseksualnych

👉dworce PKP, PKS

👉w mieszkaniach prywatnych

Tak więc miejsca te są bardzo różnorodne, a przede wszystkim są obszarem dużego skupiska ludzi.

Streetworker swoją pracę wykonuje w pięciu etapach.
Po pierwsze, konieczne jest, aby zbadać środowisko, w którym znajduje się osoba potrzebująca pomocy. Konieczna w związku z tym jest odpowiednia wiedza w zakresie kultury, wiedza społeczna, historyczna oraz ekonomiczna. Co w efekcie pozwala nabywać umiejętności w sferze teoretycznej, a przede wszystkim teoretycznej. To wiąże się z drugim etapem, w którym niezbędne jest przebywanie w środowisku, gdzie znajdują się osoby zdemoralizowane. Praca polega na obserwacji terenu, w którym się znajduje. Na tym etapie nie jest podejmowana bezpośrednia interwencja. Zaś celem jest zaadaptować się do środowiska, w którym żyją osoby pochodzące z danego środowiska. Po tym, jak streetworker zaadaptuje się z daną kulturą następuje pewnego rodzaju wyjście z ukrycia, ujawnienie się i opowiedzenie, kim jest się naprawdę i jaką rolę się pełni oraz powiedzenie osobom zamieszkującym dane środowisko, do czego się dąży. Jest to więc etap trzeci - nazywany także etapem zapoznania. Kolejnym krokiem jest zbudowanie więzi z osobami, którym chcemy pomóc. Zachodzi to dzięki nawiązywaniu kontaktów, budowaniu relacji. Gdy osoba udzielająca wsparcia uzna, iż zbudowana więź jest na tyle trwała i silna przechodzi on do ostatniego etapu, jakim jest tworzenie wsparcia i właściwa interwencja. To podejmowanie skonkretyzowanych działań, zachowań o charakterze interwencyjnym i pomocowym. Na tym etapie dostarczane jest wsparcie o charakterze zarówno indywidualnym jak i podejmowane są działania grupowe.

💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat streetworkingu, zachęcam Cię do zajrzenia tutaj: ✌ 😍
"Międzynarodowy przewodnik metodologiczny po streetworkingu na świecie."

Zespół piszący: Annie Fontaine (Quebec), Malin Andersson (Szwecja), Tran Quoc-Duy (Wietnam), Jon Etxeberria (Hiszpania), Edwin de Boevé (Belgia), Juan Martin (Meksyk), Sébastien Kabw Mukanz-Diyamby (Demokratyczna Republika Konga), Maïta Giraldi (Francja).


Link: 👉 http://www.praktycy.org/osos/osos_przewodnik_metodologiczny.pdf


Literatura:

1. Dec - Pietrowska, J., (2019). Obyczajowość seksualna jako kategoria subiektywna w streetworkingu. w: Wąż, K. (2019). Obyczajowość seksualna polaków. Wydawnictwo: Uniwersytet Zielonogórski.
2. http://www.praktycy.org/osos/osos_przewodnik_metodologiczny.pdf



________________________________________________


Pozdrawiam
~ M. 💋

 
 
 
 
 
 
 
 

Komentarze